Swoją ofertę kieruję do osób, które doświadczają cierpienia w związku z:

trudnościami adaptacyjnymi,
zaburzeniami lękowymi,
zaburzeniami nastroju,
trudnościami relacyjnymi,
utratą poczucia sensu w życiu,
kryzysami życiowymi,
niskim poczuciem własnej wartości.

Terapia stanowi proces poprzedzony konsultacjami psychologicznymi (około 3 spotkania), podczas których rozpoznawany jest problem oraz formułowana prognoza dotycząca przewidywanego czasu psychoterapii.

Kiedy i dlaczego warto podjąć psychoterapię?

Jeśli masz poczucie, że już długo mierzysz się z problemem/cierpieniem i wykorzystywałeś/łaś różne strategie radzenia sobie, a one nie przyniosły Ci pożądanego efektu, wówczas istnieje spore prawdopodobieństwo, że Twój problem szybciej rozwiążesz inwestując w terapię. Celem terapii jest taka zmiana doświadczania i funkcjonowania osoby, która umożliwi zniesienie, bądź złagodzenie objawów przyczyniających się do jej cierpienia. Innymi słowy: tam gdzie nie ma cierpienia, nie ma też terapii.

Zdarza się, że trudności tak długo nie są rozwiązywane, że osoba przestaje zauważać ich obecność w swoim życiu, choć nie przestaje ich doświadczać. Z miesiąca na miesiąc przyzwyczaja się do swoich lęków, obniżonego nastroju, drażliwości, niechęci do bycia z ludźmi, utraty poczucia sensu. W miejsce trudnego, konkretnego tematu (przyczyny problemu) z przeszłości pojawia się uogólnione, nieokreślone poczucie beznadziejności, małej własnej wartości etc.. Nierzadko na pierwszy plan wysuwają się wówczas objawy psychosomatyczne: zaburzenia snu, częste przemęczenie, bóle głowy, brzucha, zgaga itp..

Funkcjonowanie z nierozwiązanym problemem przyczynia się do negatywnych sprzężeń zwrotnych z otaczającą rzeczywistością - coraz częstsze złe samopoczucie i nieadekwatne (np. agresywne, unikowe) zachowania pociągają za sobą nieprzyjemne skutki w najbliższym otoczeniu. Skutki te (np. w formie uprzedzeń, niechęci wśród znajomych), niekorzystnie wpływają na nastawienie osoby do rzeczywistości, co wzmacnia jej dążenie np. do izolowania się albo stosowania agresji/autoagresji. Długotrwałe życie w takiej pułapce wiąże się z narastaniem dotkliwych, a nieraz wręcz dramatycznych doświadczeń. Psychoterapia wówczas to droga wydobycia się z wielomiesięcznego bądź wieloletniego uwikłania w swój "niewidzialny" problem systematycznie przysparzający cierpienia.

Psychoterapia - mity

Istnieją pewne błędne wyobrażenia dotyczące psychoterapii. Niektóre z nich mogą zniechęcać do jej podjęcia, inne w konfrontacji z rzeczywistością psychoterapii wywołują zaskoczenie, a nawet skutkują rozczarowaniem. Oto kilka przykładów takich wyobrażeń:

Mit I. Psychoterapia jest tylko dla osób doświadczających choroby psychicznej
Fakty: Zdecydowana większość osób zgłaszających się do psychoterapeuty nie cierpi z powodu chorób psychicznych. Psychoterapia stanowi jednak cenne uzupełnienie farmakoterapii w przypadku niektórych chorób (np. depresji), może być bardzo pomocna w przeciwdziałaniu nawrotom chorób.

Mit II. Psychoterapia może być groźna dla osobistych przekonań, wartości, wierzeń
Fakty: W trakcie oddziaływań osób profesjonalnie zajmujących się psychoterapią nie dojdzie do sytuacji, w której korzystający z psychoterapii będzie robił coś niezgodnego z własnymi przekonaniami, wartościami czy wierzeniami. Psychoterapeuci szkolący się w ośrodkach akredytowanych przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne bądź Polskie Towarszystwo Psychiatryczne i respektujący kodeks etyczny zawodu psychoterapeuty z największym szacunkiem podchodzą do odmienności światopoglądowej, dbając o to, aby osoba pozostała w "swoim świecie".

Mit III. Psychoterapia zawsze trwa długo
Fakty: Długość psychoterapii zależna jest zwłaszcza od rodzaju trudności, z którą zgłasza się dana osoba. Psychoterapia może trwać kilka spotkań, choć to prawda, że przy poważnych trudnościach wymaga zwykle wielu miesięcy współpracy, a w najpoważniejszych sytuacjach nawet dłużej. Warto dodać, że osoba podejmująca psychoterapię może ją przerwać na każdym etapie.

Mit IV. Psychoterapia to szarlataństwo
Fakty: W związku z brakiem regulacji prawnych dotyczących zawodu psychoterapeuty w Polsce zdarza się, że pod szyldem gabinetu psychoterapeutycznego ogłaszają się osoby bez odpowiedniego przygotowania, których oddziaływania mogą być bardzo szkodliwe dla korzystających z ich usług. Dlatego warto zorientować się gdzie szkoliła się osoba, która oferuje usługi psychoterapeutyczne. Psychoterapia jest uznaną formą leczenia opartą na wiedzy medycznej oraz psychologicznej.

Mit V. Psychoterapia to forma poradnictwa
Fakty: Niektórzy udając się do psychoterapeuty liczą na uzyskanie czegoś w rodzaju pigułki, porady, która mogłaby szybko pomóc w rozwiązaniu trudności. Psychoterapia jednak to forma procesu, współpracy pomiędzy dwiema osobami, która opiera się głównie na budowaniu terapeutycznej relacji - sojuszu terapeutycznego, w którym osoba psychoterapeuty nie występuje w roli eksperta, ale partnera. Partnera towarzyszącego osobie podejmującej psychoterapię na drodze do rozpoznania swojej sytuacji oraz wprowadzania zmian. Kierunki zmian rozpoznane przez osobę uczestniczącą w terapii, a następnie przez nią wprowadzone są dużo trwalsze, niż narzucone przez kogoś z zewnątrz. Psychoterapeuta dba o to, aby powstały odpowiednie warunki umożliwiające osiągnięcie tego rozpoznania i tej zmiany, nie narzucając własnego światopoglądu ani eksperckich diagnoz.

Mit VI. Psycholog to inaczej psychoterapeuta albo psychiatra
Fakty: Psychiatrzy posiadają wykształcenie przyrodnicze, są lekarzami, którzy dodatkowo uzyskali specjalizację z zakresu chorób i zaburzeń psychicznych. Psychologowie to osoby, które posiadają wykształcenie humanistyczne uzyskane na pięcioletnich studiach magisterskich, zdobyli ogólną wiedzę dotyczącą funkcjonowania ludzkiej psychiki, zachowań oraz zaburzeń i chorób psychicznych. Psychoterapeuci to osoby, które oprócz dyplomu lekarskiego, psychologicznego bądź z zakresu innych nauk humanistycznych (np. pedagogiki) ukończyły szkołę psychoterapii akredytowaną przez towarzystwa psychologiczne bądź psychiatryczne. W związku z tym posiadają umiejętności niezbędne do prawidłowego prowadzenia psychorerapii.